چرا کنکور...؟
میخوام این سوال رو از خودمون بپرسیم برای چی؟
آره واقعا برای چی؟
آیا هدف شما از ورود به دانشگاه دانشجو شدنِ... واقعا بیاین با هم صادق باشیم واقعا تشنه مطالعه و یادگیری هستین یا نه! فقط به خاطر کلاس دادن به یک رشته خاص و یه دانشگاهه برتره یا خلاص شدن از حرف های آشناها و فامیل، که بگید آره بابا ما هم دیگه دانشگاه رفتیم و دیگه بهمون پشت کنکوری نمیگن...!
اصلا برای چی ما باید کنکور بدیم و دانشگاه بریم؟!
به نظر من آدم موفق کسیه که یه جواب های قاطع و منطقی واسه این سوال هاش پیدا کنه.
آیا واقعا در کنکور نتیجه نگرفتن و قبول نشدن به معنای پایان زندگی است و این به معنی اینه که ما دیگه نمی تونیم به آرزوهامون برسیم؟
شاید این مسئله تکراری باشه و نیازی به گفتن نباشه ...بیاین به کنکور به چشم یک مرحله از مراحل زندگی نگاه کنیم نه همه ی زندگی و این روهم بدونیم که درسته که دانشگاه ما رو به خیلی از آرزوهامون می تونه برسونه ،دانشگاه و رفتن به دانشگاه درزندگی لازم هست ولی کافی نیست!
برعکس ما خیلی از آدم ها رو داریم که مدارک عالی مثل فوق و دکترا شونم گرفتن ولی واقعا اون مهارت هایی که باید یاد می گرفتن طی سال های دانشگاه یاد گرفتن؟!!
یا فقط درس خوندن تا سرترم اون درس رو پاس بکنن؟!!
پس این دانشگاه نیست که بتونه خیلی از مهارت ما چه در زندگی و چه در کارو به شما تزریق کنه بلکه این خود شما هستین که باید دنبالش باشین. درسته دانشگاه رفتن خیلی مهمه، مهم تر اینه که خودمون رو باور کنیم و اینو به خودمون بگیم،
" من تلاشم رو می کنم و مطمئنم می تونم به هدفم برسم"
و حتما با قدرت این رو به خودتون بگید حتی شده فریاد بزنید،
"من هنوز انقدر ضعیف نشدم که مسئله ی کوچکی مثل کنکور که چه در اون موفق بشم و چه نشم مانع از این بشه که من به آرزوهام برسم."
در یک جمله می تونم بگم زندگی خودش یک دانشگاه بزرگیه
و این رو هم بدونید یکی از عوامل موفقیت رتبه های برتر همین بوده که به نتیجه فکر نمی کردن متاسفانه یکی از علل های نتیجه نگرفتن داوطلب ها چه در زمان کنکور چه در زمان کنکور های آزمایشی که موجب می شه در کنکور
نتیجه ی خوبی نگیرن اینه که در زمان حال زندگی زندگی نمی کنن و مدام با آینده و گذشته درگیرنولی کسیکه به بهترین شکل ممکن وظایفش رو در زمان حال انجام بده خواه نا خواه می بینه چه آینده روشنی واسش رقم می خوره.
نظرات شما عزیزان:
